Neurofeedback ma swoje początki już w 1960 roku, kiedy to dwóch badaczy, dr Joe Kamiya i dr Barry Sterman, zaczęli badać zjawiska związane z falami mózgowymi. Ich prace rozpoczęły się w odstępie kilku lat od siebie, jednak w różnych częściach Stanów Zjednoczonych i zasadniczo nie były ze sobą powiązane.

1960'

W 1960 roku dr Joe Kamiya na Uniwersytecie w Chicago prowadził badania nad świadomością, próbując doprowadzić aktywność mózgu do "stanu alfa". Jest to rodzaj świadomości, w której mózg emituje w stanie spoczynku fale alfa. Odkrył, że niektóre osoby mogą nauczyć się rozpoznawać, kiedy ich mózg produkuje fale alfa i zwiększać ich produkcję. Celem badań było wprowadzenie w całkowity stan relaksu. Za pomocą prostej zasady nagradzania, współpracując z podopiecznymi, dyrygował falami EEG, po raz pierwszy stosując EEG Biofeedback.

Tymczasem również w 1960 roku dr Barry Sterman UCLA i Weteranów administracji Szpitala Sepulveda, w Californi, badał aktywność mózgu w czasie snu. Tematem pracy były koty. Uznał, że aktywność mózgu w pewnym rytmie była związana ze stanem relaksu u kotów.

Eksperymentował z nagradzaniem kotów za każdym razem kiedy ich mózg będzie działał w rytmie związanym ze stanem rozluźnienia i stwierdził, że koty były coraz bardziej zrelaksowane.

Wkrótce po tym, skontaktował się z NASA w celu podjęcia badań nad problem z astronautami, którzy byli szczególnie narażeni na wpływ paliwa rakietowego. Mieli bóle głowy, nudności, hiperwentylacje, omamy i napady drgawkowe. Podczas wykonywania doświadczeń z paliwem (również na kotach) Sterman stwierdził, że koty, które zostały nagrodzone za aktywność mózgu w stanie relaksacji były odporne na napady drgawkowe, które wynikały często z narażania ich na działanie paliwa rakietowego.

1970'

Sterman zainteresował się odpornością kotów na zatrucia i zaczął eksperymentować z ludźmi, którzy cierpieli na padaczkę. Odkrył, że u 60% kotów zmniejszył się poziom występowania napadów w granicach 20-100%, a pozytywne wyniki dążyły do całkowitego ich ustąpienia. To było bardzo ekscytujące odkrycie! Sterman kontynuował swoje badania i od tego czasu sporządzono ponad 150 prac naukowych na temat wyników EEG Biofeedback.

Dr Joel Lubar z University of Tennessee usłyszał o pracy Stermana i podjął z Nim współpracę. Był zainteresowany zaburzeniami deficytu uwagi i zastanawiał się, czy relaksujące działanie EEG Biofeedback będzie miało również wpływ na dzieci nadpobudliwe. Przeprowadził badania na ten temat, także otrzymał pozytywne wyniki. Neurofeedback stał się nową formą leczenia ADHD.

1980'

Tymczasem na Menninger Clinic Dr Eugene Penniston, psycholog, zainteresował się badaniami nad wpływem nowej metody trenowania fal mózgowych u osób uzależnionych, czy również dla nich rezultaty będą pozytywne. Prowadził badania na głębszym poziomie relaksu niż Dr Sterman i stwierdził, że są pomocne w leczeniu uzależnień. Podjął się eksperymentowania z efektami neurofeedback na weteranach wojennych, którzy cierpieli z powodu zaburzeń stresu pourazowego(PTSD). Uzyskał pozytywne rezultaty u znacznej liczby osób.

W chwili obecnej neurofeedback rozprzestrzenił na arenie międzynarodowej i jest uznany powszechnie w mediach. Rozwój komputerów osobistych i nowych technologii spowodował, że metoda EEG Biofeedback rozpoczęła swój burzliwy rozwój, który trwa do chwili obecnej.